دلم برای هم شهری های زحمتکشم می سوزد. باغداران سخت کوشی که این روزها در لب جاده های شهر, به حاصل دسترنج یک ساله خودشان چوب حراج می زنند. این اتفاق را اعتراض مذبوحانه ای میبینم به نبود بازار مطمئن و کارخانه های فرآوری و بسته بندی در شهر که برادرانمان را با چهره های آفتاب سوخته و دستهای پینه بسته, پس از رنج فراوان تولید پسته, مجبور به خام فروشی می کند. چه خوب می شود در این هفته دولت, تدبیری هم برای عرضه آبرومندانه این سرمایه گرانبها و خوش نام شهرمان اندیشیده شود.
به باغداران و پسته کاران عزیز دامغان, دستمریزاد و خدا قوت عرض می کنم.
+ شهریور فصل پسته دامغان
